Fakat bizim gibi kadınlar, erkeğine apaçık seni seviyorum diyemezler.. Ayıptır o kelime, türlü ağızlarda orospu olmuş ve tüm masumluğunu yitirmiştir.. El ele tutuşmak değil, tüm kemikleri çatırdatırcasına sarılmak, iki bedenin muazzam uyumunu tatmak, fırtınalar kopararak ağlamak isteriz.. Ortası yoktur hislerimizin: Dilimiz ya bal, ya da zehirdir.. Alışılmış sevgi cümlelerine değil de, tutkuya açtır ruhumuz.. Olur da ter kokusuna aşık olmuşsak, doğru insandır o.. Getirdiği felaketler ne olursa olsun.. Bir şey olur.. Geldikleri gibi çıkmasını da bilirler ve çıkıp giderler.. Enkazdan kurtulduğumuz vakit anka kuşumuzu yeniden canlandırıp başka bir hayatın kapısını çalmadan, yine bacasından gireriz.. O hayatın tüm düzensizliğinin ortasına yeni bir problem, belki de güzellik oluruz.. Tazelenmiş rujumuz ve yeni sıkılmış parfüm kokumuzla.. Hiçbir şey yaşamamış, hiçbir felaket atlatmamışçasına.. // Aura..