"... İnsanoğlu karanlığın içindeyken ışığı arar. Gecenin boşluğuna düştüğündeyse güneşi, sabahı bekler. Buna karşın karşısında duran kişiden onu hemen anlamasını, ihtiyaçlarını tam olarak görmesini ve ona destek olmasını ümit eder. Bunu yapmak yerine o kişi ahkâm kesip, nasihat veriyorsa, kendini güçlü sanan güçsüzün işidir. Biri herhangi bir konuda, herhangi bir zaman yenik düşer, dibe vurursa ona aptal veya zavallı muamelesi yapmayın! O kişinin düştüğü bu durum etrafında olanları akıl ve fikir verecek uzmanlara dönüştürmesin. Hiç kimse bir başkasını küçümseyecek kadar büyük değildir. Üstüne üstlük çaresizim ve yardıma ihtiyacım var demek kuvvetlilerin yoludur." Eddi Anter / İNKÂR'dan...