Evin yolunu bilmeyen ben, şimdi evden çıkmak istemiyorum. Dışarıda insanlar var, korktuğumdan değil, tahammül edemediğimden. Yanlışlıkla biri omuz çarpsa kafasını gözünü patlatmak istediğimden.
İstiyorsan öğret, bana sevmeyi yeniden öğret, bana iyi niyetle yaklaşmayı yeniden öğret. Çocuksu vurdumduymazlığı öğret, yüzümü gülmeye alıştır. Çünkü gülerken yüzüm kasılıyor, bir tuhaf oluyor. Gülmeyi unuttuğumdan…

Servet SAYGINOĞLU – YALNIZLIĞA KADAR YOLUN VAR