İnsan biriktirir. Düşünür. Sorgular. Bildiği her şey, vaktiyle öğrendiği şeylerdir. Ama yaşadığı zaman, hep "şimdi"dir. Şimdinin ötesine geçemez o. Ya uyuduğunda? İnsan derin bir uykudan sonra uyandığında hâlâ kendisi midir? Bunu nasıl bilebilir; nasıl emin olabilir? Uyku ona yeni bir geçmiş, yeni bir yüz, yeni bir ev, çevre, arkadaş, "fikir" vermişse, o, bunu nasıl bilebilir? "Ama dün de buradaydım ben. Ama bu yazıyı iki gün önce yazmıştım" derken acaba yeni bir "zihnin" ya da insanın yerinde olmadığından emin olabilir mi?