''İşte yaşam bu! Görmüyor musun insanları nasıl birbirlerine karşı kışkırtmışlar. Budalalık ve korku sayesinde onları kör etmişler, ellerini ayaklarını bağlamışlar. Onlara zulmediyorlar, ter döktürüyorlar, eziyorlar, birine öbürünün eline vuruyorlar. Onları tüfek, cop, kaldırım taşı haline getirmişler, sonra da ‘bu devlettir!’ diyorlar. Bu bir cinayet ana! Milyonlarca insanın öldürülmesi, ruhların katili… Anlıyor musun?.. Ruhu öldürüyorlar. Bizlerle onlar arasındaki farkı görüyorsun. Bizden biri bir insan vurdu mu, utanıyor, acı çekiyor, özellikle tiksinti duyuyor! Oysa ötekiler, acımadan, kılları kıpırdamadan rahatlıklara binlerce kişi öldürüyorlar, zevkle öldürüyorlar! Kendilerini insanlara egemen olma olasılığını sağlayan arayı, altını, önemsiz kâğıt parçalarını, bir sürü ıvır zıvırı korumak için boğuyorlar. Düşün bir kez: kendilerini savunmak, korunmak için değil, varlık aşkına yapıyorlar! İçerden değil, dışardan sakınıyorlar. Bütün bu iğrençliği, bu utanç verici çürümüşlüğü duyabilseydin, bizim hakikatimizi onlar, davamızın ne denli ulu ve güzel olduğunu görürdün.’’

Maksim Gorki