Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için
Hava kadar lazım
Ekmek kadar mübarek
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin nimettensin!
İnan bana sevgilim inan
Evimde şenliksin bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini
Rüzgârlarla kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün
Şayet sesimi fark edemezsen
Rüzgârların kuşların sesinden
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini.
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.

- Cahit Sıtkı Tarancı